ఆడతనం-మగతనం-స్వేచ్ఛాపతనం - 2(on guwahati)

స్పందనల వర్షం కురుస్తుంది,

స్పందించి, స్పందిoచి,

స్పందనలు స్తంభించేదాకా,

ప్రతిదీ సాధారణీకరించబడేదాకా,

అప్పటి వరకు వర్షాకాలమే,

తరువాత శీతాకాలమే,

ఆపై వచ్చేది ఎండాకాలమే,

జీవితం చక్రభ్రమణమే.

వలల్లో ఇరుక్కున్నాక,

సోఫెస్టిఫికేషనే వుండదు.

మూలగాలి, గర్జించాలి,

కన్నీరు కార్చాలి, ఆలోచించాలి,

రహస్య ఒప్పందాలకు తెగబడాలి,

చివరుకు అలా వుండాల్సందే.

ఏ ప్రపంచంలోకి పరుగెత్తలేవు, ఊహలో తప్ప.

వున్నదాన్ని వున్నట్టే వుంచుకుందాం.

ముక్కు మూసుకొని, మన పని కానిస్తూ ఆనందిద్దాం.

ఇదంతా ఇంతే, ఏదైనా ఇంతే.

స్వేచ్ఛా జపం చేస్తూ,

ఇక్కడ భయాన్ని రేకెత్తించాల్సిందే.

దైవం పాటో,

దెయ్యం మాటో,

ఆయుధం పోటో,

ఏదో ఒకటి,

సమాజ రక్షకులుగా

బలమైనదాన్ని

బూచిగా చూపాల్సందే.

లేకుంటే ఇలా బలవ్వాల్సిందే.

సంఘటనల్లేని జీవితం,

స్పందనల్ని చంపేస్తుందటూ,

కళ్లల్లో వత్తులేసుకొని,

స్పందించే వారి కాలాలు నడుస్తున్నాయ్.

దుఃఖమూ కాదు, సంతోషమూ కాదు,

శాడిజం అంతకంటే కాదు.

ఏదో ఒక స్థితి,

నాకు మాత్రమే తెలుస్తున్న,

అర్థం కాని పరిస్థితి.

రోటిన్ ప్రశ్నలతో,

తలతిక్క వాదాలతో,

సుసంపన్నమైన అజ్ఞానాన్ని,

వేదికలపై ప్రదర్శించుకొంటు,

కాలం  గడిపేస్తుంటాం.

అటు చూడక, ఇటు చూడక

అది వినక, ఇది వినక

కదులు, కదులు, కదులు.

కళ్లు మూసుకొని,

నోరు కుట్టుకొని,

కదులు, కదులు, కదులు.

చెవులు కప్పుకొని,

రాత మానుకొని,

కదులు, కదులు, కదులు.

మెదడు నలగ్గొట్టుకొని,

నలుగురితో పాటుగా,

గొర్రలాగా, బర్రెలాగా, గానుగెద్దు లాగా,

కదులు, కదులు, కదులు.

కదులు, కదులు, కదులు.