Pages

4 March 2015

ఎ వే


ఓ కవీ
నడుస్తుండు.

కారుమబ్బై కురుస్తుండు
కోపమస్తే కరుస్తుండు
ఎర్రపూల ముళ్లబాటను
జనం గుండెపై పరుస్తుండు
బూర్జువాల బూటు కాళ్లను
తుండుగుడ్డై తుడుస్తుండు.
ఓ కవీ నడుస్తుండు.

వెచ్చని చిరునవ్వుల ఉద్యమమై
సమూహపు హృదయాల మధ్య
చొచ్చుకుపోతూ వ్యాపిస్తు ఉండు.
కారుతున్న కన్నీటి చుక్కల్లో
ఓ ఓదార్పు అశ్రువై
ఆ దుఃఖపు బుగ్గలపై
పరామర్శగ మిగులుతుండు.
ఓ కవీ నడుస్తుండు.

నీకు నువ్వే శోకమయ్యి
నీకు నువ్వే స్వప్నమయ్యి
అంతరాగ్నికి సమిధవయ్యి
పతా తెలియని పిట్టవయ్యి
కొలిమిలోపల కాల్చబడ్డ
పదును పెరిగిన శక్తివయ్యి
ఓ కవీ నడుస్తుండు.

రాతలోనే రాలిపోక
సమాజంలో బతుకుతుండు

దివ్వెలాగా వెలుగుతుండు.

3 March 2015

ఇన్ సైట్


ఎంగలి బీడి ముక్కలను
పోగుచేసుకొని
జేబులో దాచుకొని
అప్యాయంగా తడుముకునే వాడికి
వాటి విలువ తెలిసే వుండాలి.

తాగిపారేసిన
 ఖాళీసీసాలలో మిగలిన
చివరి చుక్కలను
అదే పనిగా
అరచేతిలోకి తట్టుకొని
నాలికతో రుచిచూసేవాడికి
అక్కడేదో ఆనందం దొరికే వుండాలి.

పనికిమాలిన ఊహలతో
కొట్లాడి, కొట్లాడి
కాలం కుంపటిలో కాళ్లు కాల్చుకుని
కవిత్వమై మిగలేవాడికి కూడా
ఖచ్చితంగా సురామయమైన రుచేదో
వ్యసనమై మిగలేవుండాలి.

విభిన్నదృశ్యాల
వైవిధ్యాలనో, వైరుధ్యాలనో  విశ్లేషించుకుంటూ
సహజాతాలతో తృప్తిచెందేవాడికి,
అంతర్ ప్రపంచాల మధ్య
అనువైన వాతావరణం ఒకటి
వెల్లివిరుస్తూనే వుండివుండాలి.
సృజనాత్మక సరాగాలను మీటుకుంటూ.

ప్రతిది మనకు అవగతము కాకపోవచ్చునుగాని.