పెళ్లైన ఆడపిల్లవు కదా,ఎంతైనా,

అబ్బా, వచ్చి ఎంత కాలమయ్యిందో,

నాలుగు రోజులు వుండి పోదువు గానీ,

ఒక్కసారి, రారాదు....

ఫోన్ల మీద ఫోన్లు,

నిన్ను చూడాలని వుంది,

ఓ పది రోజులు నీ సమక్షంలో,

ఆనందంగా వుండాలని వుంది.

నువ్వులేని జీవితం,

నిలువున ఎండిపోతుందని.

పుట్టినింటిని పచ్చగా చూడాలని,

పరుగెత్తుకుంటు వస్తావు, నీవు.

సంతోషపు పూలు పూయిస్తావు, నీవు.

అప్పుడప్పుడు,

రావడం, రావడమే విరుచుకుపడతావ్,

ఉదృతంగా, ఊపిరితిప్పుకోనికుండా,

జీవితం చెల్లాచెదురు చేసికాని, వెళ్లవ్.

అలిగివస్తావో, ఆమోదంతో వస్తావో..

అప్యాయంగా గుండెలకు,

హత్తుకోవడమే మా పని,

ఎలా వచ్చినా నీవు.

లోపల్లోపలే, వెళ్లేలోపు

ఏ ఉపద్రవాని సృష్టిస్తావేమోననే,

అనుమానం పీకుతూనే వున్నా.

ఒక వారం, మహా అయితే ఓ నెల,

భరించచ్చు నిన్ను,

నిరంతరం ఇక్కడుంటానంటే మాత్రం,

గుండెలు పగులుతాయ్,

ఎంతైనా, పెళ్లైన ఆడపిల్లవు కదా.

కష్టాల కడలిలో వున్నప్పుడు,

అమృతాన్ని కురిపిస్తావ్,

అకాలంలో వచ్చి,

అష్టకష్టాల పాల్జేస్తావ్.

ఎలా వచ్చినా, స్వాగతించడమే,

నువ్వొస్తానంటే వద్దనేంత కరుకుగా,

ఈ గుండెలు మారలేదమ్మ, ఇంకా.

ఆకాశ వరునికి, నీటి వధువుని,

కన్యాదానమిచ్చిన,

భూమాత స్వగతం ఇలానే వుంటుందేమో.