Pages

16 November 2016

ఖలీల్ జిబ్రాన్ అనువాదం :మృత్యుంజయరావు పిన్నమనేని

3:21

గత శాశ్వతత్వం నుండి
 శాశ్వతత్వం వైపు ప్రవహించే వెలుగుల నది
 మానవ పరంపర

3:22

 వర్ణ రహిత ద్రవంలో వసించే ఆత్మలకు
 మానవుడి వేదన చూసి ఈర్ష్య పుట్టదా?

3:23

 “పవిత్ర నగరానికి దారి నిజంగా ఇదేనా!?”
 అని నాకు తారసపడిన తైర్థికుడిని అడిగాను.
 “నాతోరా!
ఒక్కరోజులో నిన్నక్కడికి చేరుస్తానుఅన్నాడతను.
రోజుల తరబడి నడిచినా మేము గమ్యం చేరలేదు. ఆశ్చర్యమేమంటే...
నన్ను దారి తప్పించినందుకు
అతడే నామీద కోపగించాడు.

 3:24

 భగవాన్... నన్నొక సింహానికి ఆహారంగా వెయ్యి లేదా నాకొక కుందేలును ఆహారంగా ఇవ్వు

3:25

 చీకటి దారిని తప్పించి
 వేకువ నెవ్వడూ చేరలేడు

3:26

నీ గతం ఇక్కడే నివాసముంది,
 నన్నువదలకుఅంటుంది నాయిల్లు.
 “రా, నన్ననుసరించు,
నేను నీ భవిష్యత్తునుఅంటుంది రహదారి.
నాకు గతం లేదు, భవిష్యత్తూ లేదు
నేనిక్కడ నిలిస్తే ఆ నిలకడలో గమనముంది
నేనక్కడికి గమిస్తే ఆ గమనంలో నిలకడుంది
 ప్రేమ, మరణం మాత్రమే అన్నిట్నీ మారుస్తాయి

3:27

 జీవన న్యాయం మీద నమ్మకమెలా పోతుంది? కటికనేలపై శయనించేవాడికంటే
 హంసతూలికా తల్పంపై నిద్రించేవాడు
 అందమైన కలలేమీ కనడం లేదు కదా!

 3:28

విచిత్రమేమిటంటే ...
 కొన్ని సుఖాల పట్ల నాకున్న వాంఛే
 నా బాధలలో ఒక భాగమౌతోంది.

3:29

 పరిపూర్ణ సత్యం గురించి నాకేమీ తెలియదు
నా అజ్ఞానం ముందు నేను వినయంగా ఉంటాను అందులోనే
 నాకు గౌరవ పురస్కారాలు లభిస్తాయనుకుంటాను

 3:30

స్వప్నానికీ సాఫల్యతకీ మధ్య అంతరముంటుంది.
 మనిషి యొక్క తీవ్రమైన తపన దానిని తుడిచేస్తుంది.


14 November 2016

ఖలీల్ జిబ్రాన్ - అనువాదం :మృత్యుంజయరావు పిన్నమనేని

3:11

ముత్యం...
ఇసుకరేణువును చుట్టి వున్న
వేదన నుంచి నిర్మితమైన ఆలయం.

మరిమన దేహాలను
ఏ ఆరాటం ఏ రేణువు చుట్టూ నిర్మించింది?

3:12

 దైవం నన్నొక చిన్న గులకరాయిని చేసి
 ఈ అద్భుతమైన సరస్సులోకి విసిరినప్పుడు
 దీని ఉపరితలాన్ని
 అసంఖ్యాకమైన వలయాలతో చికాకు పరిచాను
అడుక్కంటా చేరగానే అచేతనమై పోయాను.


3:13

నాకు నిశ్శబ్దాన్నివ్వు
ఈ నిశిరేయి అంతు చూస్తాను.

 3:14

నా దేహాత్మలు
పరస్పరం ప్రేమించుకొని పెళ్లాడినప్పుడు
 నేను ద్విజుడి నయ్యాను

3:15

గతంలో నాకు తెలిసిన మనిషొకడుండేవాడు
అతనివి పాము చెవులు కానీ పాపం మూగవాడు
యుద్ధంలో అతని నాలుక తెగిపోయింది
ఒక గొప్ప నిశ్శబ్దం ఏర్పడే ముందు
 మనిషి ఎలాంటి పోరాటాలు చేస్తాడో నాకప్పుడు తెలిసింది.

అతను చనిపోయాడు
  నాకదేసంతోషం.
ఈ ప్రపంచం మా యిద్దరికీ చాలినంత పెద్దది కాదు.

3:17
స్మృతి సంయోగానికి మరో రూపం

3:18
విస్మృతి స్వేచ్ఛకు మరో రూపం

3:19

మేము...
అసంఖ్యాక సౌర చలనాలతో కాలాన్ని కొలుస్తాము
వాళ్ళు...
చినచిన్న జేబుల్లోని బులిబుల్లి యంత్రాలతో గణిస్తారు.
ఇప్పుడు చెప్పండి..
వారికీ మాకూ ఒకే స్థలకాలాల్లో కలయిక సాధ్యమా!?

3:20

భూమికీ భానుడికీ మధ్యనుండే దూరం
 దూరం కానే కాదని
 పాలపుంత గవాక్షం నుండి

క్రిందికి చూసేవాడికి తెలుస్తుంది.

ఖలీల్ జిబ్రాన్- అనువాదం: మృత్యుంజయరావు పిన్నమనేని

ఇసుక-నురుగు   

ఇసుకా నురుగుల మధ్యన
ఈ తీరాల వెంబడి అనాదిగా నడుస్తున్నాను
 పెనుకెరటం నా పాదముద్రలను తుడిపేస్తుంది
పెనుగాలి నురగను ఊదేస్తుంది
 సముద్రమూ తీరమూ మాత్రం
 ఎప్పటికీ అలాగే ఉంటాయి. 3:1

 గుప్పిట్లో పొగమంచును మూశాను
 తెరిస్తే అదొక క్రిమిగా మారింది
 మళ్ళీ మూసి తెరిచాను, అదొక క్రిమిగా మారింది
మళ్ళీ మూసి తెరుద్దును గదా
 అక్కడొక మనిషి
దిగులుగా పైకి చూస్తూ నిలబడి ఉన్నాడు
 మళ్ళీ మూసి తెరిస్తే అక్కడేమీ లేదు పొగమంచు తప్ప
కానీ.... నేనొక అతిమధురమైన సంగీతం విన్నాను. 3:2

జీవగోళంలో లయతప్పి కంపిస్తున్న
 చిన్నితునక లాగా నన్ను నేను ఊహించుకున్నాను. 
ఇప్పుడు తెలుస్తోంది ... నేనే ఒక గోళాన్ని
 జీవమంతా చిన్న తునకలుగా
నాలోనే లయబద్ధంగా కదులుతోంది. 3:3

వారు మెలకువతో ఉండి నాకో మాట చెప్పారు
నువ్వూ, ఈ నీ ప్రపంచమూ
 అనంతమైన సముద్రతీరంలోని ఒక ఇసుక రేణువు”.
నా కలలోనుంచి నేను వారికి బదులిచ్చాను
 “నేనొక అనంతమైన సముద్రాన్ని
విశ్వాలన్నీ నా తీరంలోని ఇసుకరేణువులు” 3:4

 నేను ఒకేఒక్కసారి మూగబోయాను.
నువ్వెవరు? అని నన్నెవరో అడిగినప్పుడు. 3:5

దేవుడి తొలి తలపు ఒక దేవత
 అతడి తొలి పలుకు ఒక మనిషి 3:6

గాలీ అడవీ 
మనకు మాటలు నేర్పకముందు
 కొన్ని లక్షలేళ్ళు
మనం తడబడుతూ, పరిభ్రమిస్తూ, ఆరాటపడ్డ జీవులం
మరి నిన్న మొన్న నేర్చిన మాటలు 
మనలోని ప్రాచీనతను ఎలా వ్యక్తీకరించగలవు? 3:7

 సింహిక ఒక్కసారే మాట్లాడింది.
 “ఇసుకరేణువంటే ఎడారి
ఎడారంటే ఇసుకరేణువు.
 మరిక మాట్లాడక ఊరుకోండి
నేనది విన్నాను కానీ ఏమీ అర్ధం కాలేదు. 3:8

 నేనొకసారి ఒక స్త్రీమూర్తి ముఖం చూశాను
 ఆమె కింకా కలగాల్సిన సంతానం ఉన్నారనుకున్నాను
అదే ఒక స్త్రీ నాముఖం చూసి
 తను పుట్టకముందే చనిపోయిన
 నా తండ్రి తాతల గురించి తెలుసుకోగలిగింది 3:9

మేధోజీవులు నివసించే గోళంగా
 నన్ను నేను మార్చుకోకపోతే
 నేనొక పరిపూర్ణ మానవుణ్ణి కాలేను


 ప్రతిమనిషి గమ్యమూ అదే కదా! 3:10