ఖలీల్ జిబ్రాన్ - అనువాదం :మృత్యుంజయరావు పిన్నమనేని

3:11

ముత్యం...

ఇసుకరేణువును చుట్టి వున్న

వేదన నుంచి నిర్మితమైన ఆలయం.

మరిమన దేహాలను

ఏ ఆరాటం ఏ రేణువు చుట్టూ నిర్మించింది?

3:12

 దైవం నన్నొక చిన్న గులకరాయిని చేసి

 ఈ అద్భుతమైన సరస్సులోకి విసిరినప్పుడు

 దీని ఉపరితలాన్ని

 అసంఖ్యాకమైన వలయాలతో చికాకు పరిచాను

అడుక్కంటా చేరగానే అచేతనమై పోయాను.

3:13

నాకు నిశ్శబ్దాన్నివ్వు

ఈ నిశిరేయి అంతు చూస్తాను.

 3:14

నా దేహాత్మలు

పరస్పరం ప్రేమించుకొని పెళ్లాడినప్పుడు

 నేను ద్విజుడి నయ్యాను

3:15

గతంలో నాకు తెలిసిన మనిషొకడుండేవాడు

అతనివి పాము చెవులు కానీ పాపం మూగవాడు

యుద్ధంలో అతని నాలుక తెగిపోయింది

ఒక గొప్ప నిశ్శబ్దం ఏర్పడే ముందు

 మనిషి ఎలాంటి పోరాటాలు చేస్తాడో నాకప్పుడు తెలిసింది.

అతను చనిపోయాడు

  నాకదేసంతోషం.

ఈ ప్రపంచం మా యిద్దరికీ చాలినంత పెద్దది కాదు.

3:17

స్మృతి – సంయోగానికి మరో రూపం

3:18

విస్మృతి – స్వేచ్ఛకు మరో రూపం

3:19

మేము...

అసంఖ్యాక సౌర చలనాలతో కాలాన్ని కొలుస్తాము

వాళ్ళు...

చినచిన్న జేబుల్లోని బులిబుల్లి యంత్రాలతో గణిస్తారు.

ఇప్పుడు చెప్పండి..

వారికీ మాకూ ఒకే స్థలకాలాల్లో కలయిక సాధ్యమా!?

3:20

భూమికీ భానుడికీ మధ్యనుండే దూరం

 దూరం కానే కాదని

 పాలపుంత గవాక్షం నుండి

క్రిందికి చూసేవాడికి తెలుస్తుంది.