అసమర్ధుని జీవయాత్ర.

దేనికో ఒకందుకు,

నిరంతరం నన్ను నేను,

నిందించుకుంటూ వుండాల్సిందే.

అర్ధం లేని ప్రశ్నలతో,

జీవిత పరమార్ధం కోసం,

అనుక్షణం, నన్ను నేను,

వేధించుకొంటూ వుండాల్సందే.

సర్దిచెప్పుకుంటూ,సమర్దించుకొంటూ,

నన్ను నేను, దహించుకొంటు,

మౌనంగా కన్నీటి రాత్రులలో

నలిగిపోవలసిందే.

ఎవడికో ఒకడికి,

నన్ను నేను అప్పచెప్పుకుంటూ, బానిసనై

అలవికాని భారాలను పైకెత్తుకొని,

లోకపు కాకుల శోధనలను భరిస్తూ,

ఆశయాలకు, 

పొంతన కుదరని జీవితాల మధ్య,

ఎడతెగని రాపిడికి,

నాలో నేను, కుమలాల్సిందే,

స్వప్నాలతో  స్నేహం చేస్తూ,

నాలో నేను, కలవాల్సిందే!!
(ఇది ఇంతకుముందు పోస్ట్ చేసిన  ఇదో బ్రతుకు .....కు  రాసిన  మొదటి వెర్షన్
రెండు ఒకేలా ఉంటాయి, కొద్ది మార్పులతో )