కవితా ఓ కవితా,,,శ్రీశ్రీ చదువుతుంటే ,వింటూ చదువుతారా....

కవితా! ఓ కవితా!

నా యువకాశల నవపేషవ సుమగీతావరణంలో

నిను నే నొక సుముహూర్తంలో,

అతి సుందర సుస్యందనమందున

దూరంగా వినువీథుల్లో విహరించే

అందని అందానివిగా

భావించిన రోజులలో,

నీకై బ్రతుకే ఒక తపమై

వెదుకాడే నిమిషాలందు విషాలందున,

ఎటు నే చూచిన చటులాలంకారపు

మటుమాయల నటనలలో

నీ రూపం కనరానందున,

నా గుహలో, కుటిలో, చీకటిలో

ఒక్కడనై స్రుక్కిన రోజులు లేవా?

నీ ప్రాబల్యంలో,

చిరదీక్షా శిక్షా తపస్సమీక్షణలో,

నిశ్చల సమాధిలో,

సర్గద్వారపు తోరణమై వ్రెలిన నా

మస్తిష్కంలో

ఏయే ఘోషలు, భాషలు, దృశ్యాల్‌ తోచాయో?

నెనె యె చిత్రవిచిత్ర స్యమన్త ,

రోచర్ని వహం చూశానో!

నా గీతం ఏయే శక్తులలో

ప్రాణస్పందన పొందిందో?

నీకై నే నేరిన వేయే ధ్వనులో,

ఏయే మూలల వెదికిన ప్రోవుల

ప్రోవుల రణన్ని నాదాలో:

నడిరే యాకస మావర్తించిన,

మేఘా లావర్షించిన,

ప్రచండ ఝంఝూ ప్రభంజనం

గజగజ లాడించిన

నడిసంద్రపు కెరటాల్లో మ్రోగిన

శంఖారావం, ఢంకాధ్వానం:

ఆ రాత్రే,

కారడవులలో లయాతీతమై

విరుతించిన నానాజంతుధ్వనులో?

నక్షత్రాంతర్ని బిడ నిఖిలగానం,

భూకంపాలు, ప్రభుత్వ పతానాలు,

విప్లవం, యుద్ధం,

అన్నీ నీ చైతన్యం!

నీ విశ్వరూప సాక్షాత్కారం

మరి నిన్ను స్మరిస్తే

నా కగుపించే దృశ్యాలా?

వినిపించే భాష్యాలా?

అగ్ని సరస్సున వికసించిన వజ్రం!

ఎగిరే లోహ శ్యేనం!

ఫిరంగిలో జ్వరం ధ్యనించే మృదంగ నాదం

ఇంకా నే నేం విన్నానా?

నడిరే నిద్దురలో

అపుడే ప్రసవించిన శిశువు నెడద నిడుకొని

రుచిర స్వప్నాలను కాంచే

జవరాలి మనఃప్రపంచపు, టాపర్తాలు!

శిశువు చిత్ర నిద్రలో

ప్రాచీన స్మృతు లూచే చప్పుడు!

వైద్యశాలలో,

శస్త్రకారుని మహేంద్రజాలంలో,

చావుబ్రదుకుల సంధ్యాకాలంలో

కన్నులుమూసిన రోగార్తుని

రక్తనాళ సంస్పందన!

కాలువ నీళులలో జారిపడి

కదలగ నైనా చాలని

త్రాగుబోతు వ్యక్తావ్యక్తాలాపన!

ప్రేతాపన!

కడుపు దహించుకుపోయే

పడుపుకత్తె రాక్షసరతిలో

అర్థనిమీలత నేత్రాల

భయంకర బాధల పాటల పల్లవి!

ఉరితీయబడ్డ శిరస్సు చెప్పిన రహస్యం!

ఉన్మాది మనస్సినీవాలిలో

ఘకంకేకా, భేకంబాకా!

సమ్మెకట్టిన కూలీల,

సమ్మెకట్టిన కూలీల భార్యల, బిడ్డల

ఆకటి చీకటి చిచ్చుల

హాహాకారం! ఆర్తారావం!

ఒక లక్ష నక్షత్రాల మాటలు,

ఒక కోటి జలపాతల పాటలు,

శతకోటి సముద్రతరంగాల మ్రోతలు!

విన్నానమ్మా! విన్నా, నెన్నో విన్నాను.

నా విన్నవి కన్నవి విన్నవించగా

మాటలకై వెదుకాడగబోతే---

అవి,

ఫంఖానుఫుంఖంగా

శ్మశానాలవంటి నిఘంటవుల దాటి,

వ్యాకరణాల సంకెళ్ళ విడిచి,

ఛందస్సుల సర్పపరిష్వంగం వదలి---

వడిగా, వడివడిగా

వెలువడినై, పరుగిడినై, నా యెదనడుగిడినై!

ఆ చెలరేగిన కలగాపులగపు

విలయావర్తపు

బలవత్‌ ఝరావత్‌ పరివర్తనలో,

నే నేయే వీధులలో

చంక్రమణం చేశానో,

నా సృష్టించిన గానంలో

ప్రక్షుళిత మామక పాపపరంపర

లానంద వశంవద హృదయుని జేస్తే--

నీకై మేలుకొనిన

సకలేంద్రియములతో

ఏది రచిస్తునానో, చూస్తున్నానో,

వూపిరి తీస్తున్నానో

నిర్వికల్ప సమాధిలో

నా ప్రాణం నిర్వాణం పొందిందో,

అటు నను మంత్రించిన,

సమ్ముగ్ధంగావించిన ఆ గాంధర్వానికి,

తారానివహపు ప్రేమసమాగమంలో

జన్మించిన సంగీతానికి...

నా నాడుల తీగలపై సాగిన

నాధ బ్రహ్మపు పరిచుంబనలో,

ప్రాణావసానవెళాజనితం,

నానాగానానూనస్వానావళితం,

బ్రతుకును ప్రచండభేరుండ గరు

త్పరిరంభంలో పట్టిన గానం,

సుఖదుఃఖాదిక ద్వంద్వాతీతం,

అమోఘ, మగాధ, మచింత్య, మమేయం,

ఏకాంతం, ఏకైకం,

క్షణికమై శాశ్వతమైన దివ్యానుభవం,

బ్రహ్మాసుంభవం కలిగించిన,

నను కరిగించిన కవనఘృణీ!

రమణీ!

కవితా! ఓ కవితా!

నా జనని గర్భంలో,

ఆకారం లేకుండా నిద్రిస్తూన్న

నా అహంకారానికి

ఆకలి గొల్పించిన నాడో!

నా బహిరంత రింద్రియాలలో

ప్రాణం ప్రసరించగ, నే నీ భూలోకంలో పడి

సఖదుఃఖా లేవేవో

వస్తూంటే తలదాలిచి

ప్రపంచ పరిణాహంలో

ప్రయాణికుడనై,

పరివ్రాజకుడనై,

విహ్వలంగా వర్తించేవేళ

అభయహస్త ముద్రతో ననుదరిసిన

నన్ను పునీతుని కావించిన కవితా!

లలిత లలిత కరుణామహితా!

అనుపమితా!

అపరిమితా!

కవితా! ఓ కవితా

నేడో నా వూహాంచల

సాహసికాంసం కప్పిన నా

నిట్టూర్పులు వినిపిస్తాయా?

నే నేదో విరచిస్తానని,

నా రచనలలో లోకం ప్రతిఫలించి,

నా తపస్సు ఫలించి,

నా గీతం గుండెలలో ఘూర్ణిల్లగ

నా జాతి జనులు పాడుకొనే

మంత్రంగా మ్రోగించాలని

నా ఆకాశాలను

లోకానికి చేరువగా,

నా ఆదర్శాలను

సోదరులంతా పంచుకునే

వెలుగుల రవ్వల జడిగా,

అందీ అందకపోయే

నీ చేలాంచముల విసరుల

కొసగాలులలో నిర్మించిన

నా నుడి నీ గుడిగా,

నా గీతం నైవేద్యంగా, హృద్యంగా,

అర్పిస్తానో

నా విసరిన రస వినృమర

కుసుమ పరాగం!

ఓహో! ఓ రసధుని! మణిఖని! జననీ! ఓ కవితా!

కవితా! కవితా! ఓ కవితా!

---------------------------------------

( వికిపీడియా , యూట్యూబ్ వారి సహకారంతో)