ఒక అర్థరాత్రి
పలచటి వెలుతురు లాంటి మెలకువలో
కనురెప్పలపై పెదవుల బరువుతో
తెరవబడని కనుల బాధ,
తెలుసో లేదో నీకు.
వెంటాడే నీడలాంటి గాయంలో
ఘాటైన కారం లాంటి వాక్యపు రుచి
ఎరుగుదువో లేదో నువ్వు.
మూతులపై ముచ్చటగా
విరబూసే నవ్వుల మతలబులో
రహస్య విషాద
విష లోకపు తీరని దిగుల్లు
ఓదార్చే గుండె తడిని
స్పర్శించావో లేదో నువ్వు.
ఇంత ఆర్ద్రతతో రాస్తే తప్పక వింటుందండి.
ReplyDeleteచాలా కాలానికి బ్లాగ్ లో ఓ కామెంట్,.. థాంక్యూ పద్మార్పిత గారు.
Delete