నానా క్లేశములు తిరుగుతున్న,
ఆ వడిలిపోయిన కన్నుల బెదురులో
మాటకు తోడు దొరకని, ఆ తీరిక తనపు హింసకు,
ఖాళీ కుర్చీనే ఓదార్పు చేయకు.
కారిపోయి, కాగిపోయి
విసిగివేసారి పోయి జీవితంతో
ముడతలు తేలిన ముఖంలో
దాచుకున్న దుఃఖపు గీతలు
పలికించే శోక రాగాల వేదనలు
వినలేము మనము,కాసింత ప్రేమ లేకుండా.
నెట్టకు అమ్మలను ఒక వైపుకు,
నింపకు ధైన్యాన్ని చివరి
దశలో,.
గొడుగై నిలిచి, వడిలో పాపను చేసి ,
కాంతి నింపులేవా నాయానా,.. ఓ పూటైనా.
అమ్మలోపలి బిడ్డకు అమ్మై లాలించినవాడు,
హృదయానికి పొదుముకొని
దుఃఖమై నిలిచినవాడు ధన్యుడు,.
అమ్మకు అమ్మకాని వాడు వ్యర్థుడు.
No comments:
Post a Comment