ఉవ్వెత్తున ఎగసిపడుతున్న
అలల వేదన లాంటిదై
మూసివున్న కనుల మీద
తెరవనివ్వని బలమైన
కాంతిలాంటిదై
ఆ స్పర్శ.
బాధతో కూడిన నవ్వునిచ్చే
కరుకు చక్కలిగిలిలాంటిదై
ఆమడపిల్లల ఆలనలో
ఆవిరైన రాత్రిలాంటిదై
ఆ స్పర్శ.
లేత చేతులపై
ఎర్రెర్రగా కాల్చిన లోహపు
రేకుదై
నీరు పోసిన చెట్టుకొమ్మ
చర్మాన్ని చీరేసిన
గాటులాంటిదై
ఆ స్పర్శ.
గుండెను చీల్చుకు
చొరబడుతున్న
ఆ అభావపు స్పర్శ
మగదో, ఆడదో తెలియట్లేదు
కాని,
ఆ సంవేదనలోని నిరంతర
సంగమాన్నే
ఇక జీవితంగా
మార్చుకోవాలేమో.
No comments:
Post a Comment