ఎ వే

ఓ కవీ

నడుస్తుండు.

కారుమబ్బై కురుస్తుండు

కోపమస్తే కరుస్తుండు

ఎర్రపూల ముళ్లబాటను

జనం గుండెపై పరుస్తుండు

బూర్జువాల బూటు కాళ్లను

తుండుగుడ్డై తుడుస్తుండు.

ఓ కవీ నడుస్తుండు.

వెచ్చని చిరునవ్వుల ఉద్యమమై

సమూహపు హృదయాల మధ్య

చొచ్చుకుపోతూ వ్యాపిస్తు ఉండు.

కారుతున్న కన్నీటి చుక్కల్లో

ఓ ఓదార్పు అశ్రువై

ఆ దుఃఖపు బుగ్గలపై

పరామర్శగ మిగులుతుండు.

ఓ కవీ నడుస్తుండు.

నీకు నువ్వే శోకమయ్యి

నీకు నువ్వే స్వప్నమయ్యి

అంతరాగ్నికి సమిధవయ్యి

పతా తెలియని పిట్టవయ్యి

కొలిమిలోపల కాల్చబడ్డ

పదును పెరిగిన శక్తివయ్యి

ఓ కవీ నడుస్తుండు.

రాతలోనే రాలిపోక

సమాజంలో బతుకుతుండు

దివ్వెలాగా వెలుగుతుండు.